ധരിത്രീവിലാപം

സ്പന്ദനം 

 

അമ്മയാം ദേവി തൻ നാട്യശാലച്ചുവരിൽ  

ആദിഅന്താദികൾ നിഴൽനൃത്തമാടവേ  ... 

 

കളകളമൊഴുകുന്നൊരരുവിയും, ഒരുമയിൽ 

കലപില പാടിയ കുരുവി സ്വരങ്ങളും .. 

ചൊല്ലീ പഴങ്കഥ ,മഴയും മഴക്കാറും 

കണ്ടു കരയുന്ന ,മണ്ഡൂക  സ്വപ്നങ്ങളും ..  

കുത്തിയൊലിച്ചു വരുന്ന മഴവെള്ളം 

വാരിപ്പുണർന്നുവോ, ഭൂമീജനനിയെ .... 

 

സർവ്വംസഹയാകും മാതാവിനുദരത്തിൽ 

സംഹാര താണ്ഡവമാടിയോ വൈകൃതം .... ?

 

തണ്ണീർത്തടങ്ങളിൽ നികത്തിയ മണ്ണിലായ് 

കണ്ണീർക്കണങ്ങളിൽ വിധിയെ തലോടവേ ... 

മലകളിൽ പൊടിയുന്ന ഉറവയിൽ പൊട്ടിച്ച 

പാറ തടഞ്ഞുവോ , പുഴ തൻ ഒഴുക്കിനെ ... 

മണിമാളികകൾക്കടിസ്ഥാനമായിട്ട് 

മണ്ണിൽ ഒളിച്ചുവോ , മാമലശ്രേണികൾ .. . 

കാറ്റിൽ ചിതറിയ  മഴമേഘക്കൂട്ടങ്ങൾ 

കാണാൻ കൊതിച്ചുവോ , തടയും മലകളെ ...    

             

സന്തുലിതാവസ്ഥ ചീന്തിയെറിയവേ ... 

സൂര്യകിരണങ്ങൾ ചുട്ടു പൊള്ളിക്കവേ ... 

 

മാറിൽ തറച്ചൊരാ ദണ്ഡായി മാറുന്ന 

ജീവജലമൂറ്റും കുഴൽ കിണർ വിപ്ലവം .. 

മുട്ടിനുമുട്ടിനു കെട്ടിടക്കാലുകൾ

ശരശയ്യ തീർക്കവേ ... ഭൂമി വിതുമ്പവേ ... 

ഏങ്ങലടിയിൽ കുലുങ്ങിയ ഗാത്രത്തിൽ 

ഭൂകമ്പ സാധ്യത മിന്നിമറയവേ ...

ചിറകിന്നടിയിൽ ചിതറാതൊതുക്കുന്ന 

ചിന്മയ സ്നേഹസാക്ഷാത്കാര ചിന്തയിൽ.. 

വിധിയെ പഴിക്കാതെ മക്കളെ കാക്കുന്ന 

അമ്മമനസ്സു തൻ തീരാത്ത നന്മയിൽ ....

 

ഭൂമീജനനിയിൽ താണ്ഡവം തുടരവേ ... 

അറിയുമോ മക്കൾ ആ തീരാത്ത നൊമ്പരം .... ?

 

 

 

നന്ദിനി