Wednesday, February 12, 2014

കാലിക ധ്വനികൾ 


സ്പന്ദനം

വേനലിൽ വനഭംഗി ഊറ്റിക്കുടിച്ചൊരു
സൂര്യ കിരണത്തിൻ താപമുൾക്കൊണ്ടിട്ട് -
തൊണ്ട വരളും കിളിമൊഴി ഇടറുന്നു
കാലകാല്പ്പനികത മുറ്റും തരുക്കളിൽ ...

കാറ്റിൻ കരുത്തിൽ പൊടിപടലങ്ങളായ്
തെന്നിയകന്നൊരു മണ്‍കൂന ചൊല്ലുന്ന
ഭൂമി ഗർത്തങ്ങളിൽ ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു -
കിനാവുകൾ കണ്ടൊരു ഗതകാലസ്മരണകൾ..

മലനിരകളിൽ ഗോപ്യ പാറമടകളിൽ
വീണു പിടയ്ക്കുന്ന ജലകണികകൾ ചൊന്ന
ധരണി മാതാവുതൻ മാറ് തുരക്കുന്ന
രംഗവിചക്ഷണ ഓർമ്മ കുടീരങ്ങൾ ..

വൃക്ഷക്കടയ്ക്കലിൽ മുരളുന്ന യന്ത്രങ്ങൾ
വനമേഖലകളിൽ വേലികൾ തീർക്കുമ്പോൾ
വീഴുന്ന വന്മമരത്തണലിന്റ്റെ നൊമ്പരം
' എന്തിനീ  ക്രൂരത മുറ്റും പ്രവർത്തനം ..'

പാടത്തു വിളയുന്ന നെൽക്കതിർ ചെറുകാറ്റിൽ
തലയാട്ടി കർഷക നോവുണർത്തീടവേ
കൃഷികളിറക്കിയിട്ടന്നമൊരുക്കുന്ന
കർഷക മനസ്സിലെരിയും കനവുകൾ ...

പർവ്വതനിരകളെ ആറ്റിക്കുറുക്കി
പഠിച്ചു വളരുന്ന മണ്ണിൻ മക്കൾ ചൊന്ന
ബാലപാഠങ്ങൾ അവഗണിച്ചാർക്കുന്ന
കഴുതപ്പുലികൾക്ക് തടയിടാനാവുമോ ...?

നന്ദിനി  വർഗീസ്‌        
        

3 comments:

  1. കലികാലധ്വനികൾ

    നല്ല കവിത

    ശുഭാശംസകൾ....

    ReplyDelete
  2. കാലികധ്വനികള്‍ അപകടസൂചകമാണല്ലേ.

    ReplyDelete
  3. അപകടം വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന കാലിക ധ്വനികൾ

    ReplyDelete

അഭിപ്രായം പറയാതെ പോകല്ലേ ..