സ്പന്ദനം
ഇലകള്‍ കൊഴിഞ്ഞു ഉണങ്ങി നിന്നീടുന്ന
മാമരം ചൊല്ലുന്ന കഥയില്‍ ഉറങ്ങുന്ന
പ്രതീക്ഷയാം വിത്തിനെ തൊട്ടുണര്‍ത്തീടുവാന്‍
ഏറെ പണിപ്പെട്ടു പരിശ്രമിക്കുന്നു ഞാന്‍
ഉണരൂ, എന്നോമനെ നീ മാത്രമാണിന്ന്
ആ മാമരത്തിന്റ്റെ ഏകമാം ആശ്രയം !
ഓതി ഞാന്‍, വിത്തിന്റ്റെ കാതുകളിലേയ്ക്ക്
ഇല്ല, ആ ചെറു വിത്ത്‌ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല !
വീണ്ടും ഒരമ്മയെ പോലെ വിതുമ്പി ഞാന്‍
കേള്‍ക്കുകയില്ലയോ, മരത്തിന്റ്റെ രോദനം !
കൊട്ടിയടച്ചോരാ ചെറു വിത്ത്‌ തന്നുടെ
ചെവികള്‍ തുറക്കുവാന്‍ കേണ് പറഞ്ഞു ഞാന്‍
പ്രതീക്ഷ തന്‍ വിത്തിനെ സംശയിച്ചോ എന്ന്
മനസ്സിന് മണിചെപ്പില്‍ പാളി ഞാന്‍ നോക്കിയോ?
ഇല്ല, ഞാന്‍ നോക്കില്ല ,ഇനിമേല്‍ ഒരിക്കലും
സംശയിക്കില്ല ഞാന്‍ ആ ചെറു വിത്തിനെ
ഉണരും എന്നായാലും അറിയാം എനിക്കിന്ന്
തളിര്‍ക്കും ആ മാമരം എന്നതും സ്പഷ്ടവും
ഉണരൂ എന്നോമനേ, ഉണര്‍ന്നെഴുനേല്ക്കുക
തളരും മനസ്സിന് സാന്ത്വന മേകുക ...
നന്ദിനി
No comments:
Post a Comment
അഭിപ്രായം പറയാതെ പോകല്ലേ ..